Change your language to English English | Change your language to Greek Greek | Bookmark this page Bookmark

ΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ

ΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ

ΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ


ΑΛΙΒΕΡΙ, 34500 ΝΟΜΟΣ ΕΥΒΟΙΑΣ
Tel: 22233-50300
Fax: 22230-22555
e-Mail: dimos.kimis-aliveriou@0902.syzefxis.gov.gr
Web Site: http://www.kimis-aliveriou.gr
 
ΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ

 

                                                                    

 

Τουριστικοί προορισμοί περιοχής Αλιβερίου Δ.Δ. Ταμυναίων

Το γραφικό λιμάνι του Καράβου με τον ιστορικό πέτρινο Λιμενοβραχίονα. Με τα διώροφα πέτρινα σπίτια και τα καταστήματα με τους γευστικούς θαλασσινούς μεζέδες.

Το Νέο και το παλαιό εργοστάσιο της ΔΕΗ

Τα αρχαιολογικά ευρήματα Ρωμαϊκών χρόνων (λουτρά υπόκαυστα) μέσα στο παλαιό εργοστάσιο της ΔΕΗ και οι ανασκαφές πρωτοελλαδικών χρόνων 3.000 χρόνων π.Χ.

Ο Μυκηναϊκός τάφος στη θέση Κατακαλός

Βυζαντινά μνημεία: Παναγίτσα και Κόκκινη εκκλησία 1330 μ.Χ.

Ριζόκαστρο και μεσαιωνικός πύργος,  μέσα στο εργοστάσιο της ΔΕΗ και σε παρακείμενο λοφίσκο.

Οι μικροί και πανέμορφοι κόλποι για θαλασσινές δραστηριότητες, της Παναγίτσας και του  Ποντικού. Καθώς και η μεγάλη ακτογραμμή του Κάμπου, για αθλήματα «σέρφινκ» και ιστιοπλοΐα.

 

 

Δ.Δ ΑΥΛΩΝΑΡΙΟΥ (σύνολο κατοίκων   1539)

AΥΛΩΝΑΡΙ

Πληθυσμός: 761

Το Αυλωνάρι, μια χαριτωμένη πολιτειούλα 761 κατοίκων, είναι η έδρα του  Δήμου Αυλώνος. Απλώνεται στις πλαγιές ενός μικρού όμορφου λόφου, στην κορυφή του οποίου δεσπόζει επιβλητικά ένας καλοσυντηρημένος ενετικός πύργος, ο οποίος μαζί με τον νεότερο μεν καλαίσθητο δε, βυζαντινού ρυθμού, ναό του Αγίου Νικολάου, δημιουργούν την <κορυφαία> εικόνα και το έμβλημα, θα μπορούσαμε να πούμε, του Αυλωναρίου.

Η έδρα του Δήμου Αυλώνος συμπληρώνεται και από τους οικισμούς Δάφνη ή Βαρυμπόμπη όπως ονομαζόταν παλιότερα, Ελαία ή Κουρβίνο, Κάτω Λοφίσκο, Λοφίσκο ή Βούζι και Χάνια.

Το Αυλωνάρι σαν ονομασία προήλθε από την Αυλώνα (Avlona, Vallona, Avalona). Η λέξη <αυλών> υποδηλώνει μια κοιλάδα ή μια χαράδρα. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή την ονομασία μετέφεραν Ίωνες, που ήλθαν από τη Μεσσηνία και αποίκησαν την κοιλάδα Αυλωναρίου. Πράγματι η περιοχή χαρακτηρίζεται από τη μακρόστενη ποτάμια κοιλάδα, που διαρρέετε από τους χείμαρρους Κανάλι, Ρέα, Καμάρα, κ.α.  Το Αυλωνάρι δημιουργήθηκε κατά το 10ο ή 11ο αιώνα από τους διασωθέντες κατοίκους των κατεστραμμένων  από τις ληστρικές πειρατικές επιδρομές των Σαρακηνών       χωριών της περιοχής:Οιχαλίας, Αγίας Θέκλας, Σαρρή, Κοίλων, Αγίας Ελεούσας, Μαλλίας , Ταξιαρχών  και από τους κατοίκους άλλων χωριών των οποίων δεν γνωρίζουμε τα ονόματα ούτε και τις θέσεις. Κατά την περίοδο αυτή,,γύρω από τις θέσεις <Γούβα, Πόρος, Στέρνα και Παληόβρυση>της σημερινής κωμόπολης ,ιδρύθηκε ο πρώτος πυρήνας του οικισμού, που πήρε το όνομα <Αυλών>. Πριν ακόμη οικισθεί το Αυλωνάρι στη σημερινή του θέση, η περιοχή ήταν γνωστή για την Επισκοπή Αυλώνος, που ιδρύθηκε στα μέσα του Δ΄ αιώνα και υπαγόταν στη Μητρόπολη της Αθήνας.

Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας το Αυλωνάρι κατείχε εξέχουσα θέση, όπως μαρτυρούν οι οχυρώσεις αλλά και οι αναφορές στους ενετικούς χάρτες.

Θα πρέπει να τονιστεί, πως ο ενετικός πύργος, που συντηρήθηκε και αναπαλαιώθηκε το 1953, είναι ίσως ο πιο ωραίος και καλοσυντηρημένος φράγκικος πύργος της Εύβοιας. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας χρησιμοποιούταν σαν αστυνομία. Μετά την απελευθέρωση εγκαταστάθηκε εδώ μια ομάδα από Βαυαρούς στρατιωτικούς. Όταν οι Βαυαροί αποχώρησαν, χρησιμοποιήθηκε σαν Δημαρχείο του Δήμου Δυστίων.

Η περιοχή είναι πολύ εύφορη. Παράγει λάδι, κρασί, σιτηρά ,όσπρια,   κτηνοτροφικά, κηπευτικά, μέλι.

Σύλλογοι: Συνεταιριστικό ελαιοτριβείο, Ελαιουργικός Συν/σμος ,Αθλητικός Όμιλος, Εμπορικός Σύλλογος, μικτή χορωδία, παιδική χορωδία.

Επίσης Φωτογραφικό – Ιστορικό Λαογραφικό Αρχείο Αυλωναρίου που εκδίδει το περιοδικό <<Το Ρόπτρο>>


Εκκλησίες:


Ν.Αγίου Δημητρίου.

Στην περιοχή του οικισμού Χάνια Αυλωναρίου,  στην πρωτεύουσα του Δήμου Αυλώνος, βρίσκεται ο τρισυπόστατος ναός του Αγίου Δημητρίου. Τρεις είναι οι οικοδομικές φάσεις που παρατηρούνται στο συγκεκριμένο μνημείο. Η πρώτη προέρχεται από παλαιοχριστιανικό κτίσμα και παρατηρείται στα ερείπια που φαίνονται στη κόγχη του Ιερού. Η δεύτερη φάση είναι ο νάρθηκας του σημερινού ναού, που στεγάζεται με οκτάπλευρο τρούλο. Η τρίτη οικοδομική φάση είναι ο κύριος ναός, στον τύπο της  σταυρεπίστεγης βυζαντινής εκκλησίας. Ο οικοδομικός συνδυασμός των δύο τελευταίων φάσεων συνιστά ιδιαίτερα αξιοσημείωτο ιστορικό και αρχιτεκτονικό στοιχείο στην ναοδομία της περιοχής. Γενικά η κατασκευή της ανάγεται στον 11ο αιώνα.  Αξιοθαύμαστα στοιχεία του ναού αποτελούν  οι επιβλητικές βυζαντινές τοιχογραφίες και κυρίως οι υπερφυσικές απεικονίσεις των Αρχαγγέλων στους τοίχους του κεντρικού κλίτους, η περίτεχνη κεραμοπλαστική διακόσμηση του πρόπυλου και ο σημαντικότατος κεραμοπλαστικός διάκοσμος με Ψευδοκουφικά στοιχεία της ανατολικής όψης που αποτελεί και ιδιαίτερο στοιχείο για την χρονολόγηση του ναού. Εικάζεται ότι ο ναός αποτέλεσε και έδρα της Επισκοπής Αυλώνος

 

2.N.Παναγίας Κάστρου – Κάστρο Ποτήρι

Ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του Φράγκικου Αυλωναρίου βρίσκεται στα χαλάσματα του κάστρου στη θέση Ποτήρι (ποτήρι, Παλαιοπαναγιά, ή Παλαιόκαστρο).  Πρόκειται για ένα βραχώδες κωνοειδές βουνό, νοτιοδυτικά του μακρόστενου όρους Οκτωνιά, στη μέση της απόστασης Αυλωναρίου-Αχλαδερής.  Η κορυφή του έχει το σχήμα αναποδογυρισμένου ποτηριού, από το οποίο πήρε και το όνομα. Η θέση του είναι περίβλεπτη και δεσπόζουσα. Το κάστρο κτίστηκε στα βυζαντινά χρόνια. Σήμερα είναι ερειπωμένο.

Στο ψηλότερο μέρος του βράχου σώζεται το μισό της δεξαμενής, που ήταν ασβεστόκτιστη και επαλειμμένη με κουρασάνι.  Της δεξαμενής εφάπτεται ο ναός της Παναγίας, που έχει κτισθεί μεταγενέστερα, με τη δυτική του πλευρά κοινή με τον ανατολικό τοίχο της δεξαμενής. Εκκλησία καμαροσκέπαστη. Ο τρόπος της στέγασης, καμαρωτή και όλο από πέτρες ,ενώ το δάπεδο της είναι στρωμένο με πλάκες και στην Ωραία Πύλη υπάρχουν γλυπτά. Στη βυζαντινή εποχή λειτουργούσε μοναστήρι στο φρούριο, με το όνομα Παλαιοπαναγιά.

Όταν το 1205 το φρούριο Ποτήρι έπεσε στα χέρια των Φράγκων και προκειμένου οι κατακτητές να ελέγχουν την γύρω περιοχή κατασκεύασαν το 1260-62 τον πύργο στο Αυλωνάρι. Κατά την δεκαετία του 1270 το κάστρο συνδέθηκε άμεσα με τις επαναστατικές δραστηριότητες του θρυλικού ιππότη Λικάριου.

Η ανάβαση προς το Κάστρο δεν είναι τόσο εύκολη, εξαιτίας του βραχώδους εδάφους και της έλλειψης δρόμου. Ο επισκέπτης του όμως εν τέλει ανταμείβεται για την προσπάθειά του από την όντως μαγευτική θέα.

 

Μεταμόρφωση του Σωτήρος  στα Χάνια Αυλωναρίου.

4.Αγ.Ιωάννης ο Θεολόγος ,στο δρόμο προς την Αχλαδερή ανακαινίστηκε – παλαιό κτίσμα (1974).

5.Αγ.Μελέτιος στο δρόμο προς την Αχλαδερή. Νέο κτίσμα.

6.Αγ.Παρασκευή στο δρόμο προς την Αχλαδερή, μονόκλιτη

καμαροσκέπαστη, που ανακαινίσθηκε το 1972.

7.Το  Γενέθλιο της Θεοτόκου

8.Προφ.Ηλίας στο δρόμο προς το Πυργί..

9.Αγ.Μαρίνα, προς το Σκληρό, που έχει ανακαινιστεί. Βυζαντινός ναός κτίστηκε  σε θεμέλια ειδωλολατρικού ναού .

10.Αγ.Ιωάννης ο Νηστευτής , ο Κεσκεσάς αριστερά προς το δρόμο της Αχλαδερής,σε ηλιόλουστη και ελαιόφυτη πλαγιά. Άλλοτε μετόχι της μονής Λευκών. Είναι  μονόκλιτη ,καμαροσκέπαστη , κτίσμα του 16ου αιω.,που ανακαινίσθηκε το 1888. Επάνω από το μαρμαρένιο θολωτό υπέρθυρο της

υπάρχει βουβό παράθυρο και δίπλα του δύο μαρμάρινα γλυπτά. Σώζονται τοίχοι  από τα κελιά του και το λιθόκτιστο καλογερικό πηγάδι. Δίπλα του λίθινη βάση πιεστηρίου ελαιοτριβείου.

11. Αγ.Νεκτάριος δεξιά στην είσοδο ,νεόδμητος ναός (1970) .

12.Αγ.Ελεούσα  στους νερόμυλους. Παλιά βυζαντινή εκκλησία  που ανακαινίστηκε  το 1976,μονόκλιτη ,βασιλικού ρυθμού. Στα νότια και δυτικά έχει τσιμεντόκτιστο υπόστεγο με ασπίδες. Η γύρω περιοχή είναι κατάσπαρτη από λίθους και όστρακα όλων των εποχών μέχρι και της βυζαντινής, που μαρτυρούν την ύπαρξη  σημαντικού αρχαίου οικισμού, που πιθανόν να καταστράφηκε από τις πειρατικές επιδρομές των Σαρακηνών το 9ο αιω. μ.Χ. Βρέθηκαν κοινοί τάφοι με οστά και αναμνηστική επιγραφή (1902) που αναφέρεται στη διεξαγωγή μουσικών αγώνων κατά τη γιορτή των Αρτεμισίων.

Το νερό της βρύσης δίπλα στην εκκλησία είναι άριστης ποιότητας, πολύς κόσμος επισκέπτεται την τοποθεσία, αφ΄ ενός για να προσκυνήσει και αφ΄ ετέρου για να απολαύσει το εξαιρετικής ποιότητας νερό με τις πολύ ευεργετικές ιδιότητες που έχει για την υγεία του ανθρώπου.

 

Πύργος  Αυλωναρίου.

O ενετικός πύργος, που συντηρήθηκε και αναπαλαιώθηκε το 1953, είναι ίσως ο πιο ωραίος και καλοσυντηρημένος φράγκικος πύργος της Εύβοιας.Toν χρησιμοποιούσαν οι Ενετοί ως κέντρο ενός συστήματος οπτικού τηλεγράφου και είχε ανταπόκριση με άλλους παρόμοιους πύργους που έχουν διασωθεί σε μέτρια η κακή κατάσταση.Tα παράθυρα βρίσκονται στο μεσαίο και άνω τμήμα του πύργου,ενώ το κατώτερο τμήμα έφερε μόνο θυρίδες ελαφρών όπλων.  Η τοιχοδομία του είναι από ακατέργαστους λίθους με πολλά μικρά κεραμίδια  στα διάκενα.Οι διαστάσεις του εξωτερικά είναι 8.10χ8.05 μέτρα και έχει ύψος 19 μέτρα περίπου.   Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας χρησιμοποιούταν σαν αστυνομία. Μετά την απελευθέρωση ,μία ομάδα   Βαυαρών στρατιωτών  ήρθε και εγκαταστάθηκε στον Πύργο  για να διαπιστώσει αν είναι γερός να παραμείνει ή αλλιώς να κατεδαφιστεί. Επειδή τον βρήκαν ακέραιο και κατοικήσιμο τον επισκεύασαν. Όταν οι Βαυαροί αποχώρησαν, χρησιμοποιήθηκε σαν Δημαρχείο του Δήμου  Δυστίων. Σύμφωνα με την παράδοση το  πρώτο Δημαρχείο του Δήμου Δυστίων στεγαζότανε στον Ενετικό Πύργο, είχε τέσσερα πατώματα και στον δεύτερο όροφο έγινε το Δημαρχείο του Αυλωναρίου.

 

 

 

Παζάρι Αυλωναρίου

Οι ρίζες του βρίσκονται στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τότε που η διακίνηση των προϊόντων γινόταν  σχεδόν αποκλειστικά στα παζάρια. Αρχικά το παζάρι γίνονταν στον οικισμό της Αγ.Θέκλης. Περίπου το 1870 μεταφέρθηκε στο Αυλωνάρι, στον περίβολο του Ναού του Αγ. Δημητρίου.

Το 1844  ο βασιλιάς Όθωνας και η Αμαλία μαζί  με τον πρώτο καθηγητή  Αρχαιολογίας  και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γερμανό Λουδοβίκο

Ρόςς κατά την περιοδεία στην Εύβοια ,επισκέφθηκαν το Αυλωνάρι. Στα 1848 ο Λ.Ρόςς  έγραψε τις εντυπώσεις του.¨

“….Επισκεφθήκαμε πρώτα μία μεγάλη  εκκλησία: της Αγίας Θέκλας απέναντι από το Αυλωνάρι , από την άλλη μεριά της ποταμιάς. Εδώ πριν λίγες ημέρες

είχε γίνει εμποροπανήγυρη κι ήταν ακόμη αχάλαστες  οι παράγκες…”

Tο παζάρι γίνεται κάθε χρόνο, η μόνη διακοπή που έχει στα τόσα χρόνια  είναι την περίοδο της Κατοχής. Μέχρι  το 1960  γινόταν στον  περίβολο του Αγίου Δημητρίου και από το 1961 σε ιδιόκτητο κοινοτικό χώρο.

Στο παζάρι είχαμε κάθε χρόνο  συγκέντρωση αξιόλογων ντόπιων και ξένων λαϊκών  μουσικών και οργανοπαιχτών. Ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομα του με το παζάρι ,ήταν ο λαουτιέρης Μήτσος Κωνσταντίνου από τη Βρύση που με την κομπανία του προσέφερε κέφι στο παζάρι πάνω από 35 χρόνια.

Έκτοτε λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία  έως και σήμερα, παρουσιάζοντας μία δυναμική συνεχώς αυξανόμενη με μικροπωλητές και εμπόρούς από όλη την Ελλάδα , με αριθμό επισκεπτών  περίπου   στους  30.000 και διαρκεί από 6 έως 14 Οκτωβρίου. Το παζάρι Αυλωναρίου είναι γνωστό και ως “εμποροπανήγυρις της Αγίας Θέκλας “.Σήμερα εκτός του οικονομικού ενδιαφέροντος που έχει, αποτελεί και αξιόλογο λαογραφικό στοιχείο για το Δήμο.

 

Λαογραφικό Μουσείο

Λειτουργεί ιδιωτικό  Λαογραφικό Μουσείο, κοντά στην κεντρική πλατεία μεεξαίρετα εκθέματα από την  Εύβοια και τις Β. Σποράδες.

 

 

Περιοχή  Κάναλης

Πανέμορφη ποταμιά με οργιώδη βλάστηση, κατά μήκος του Κάναλη.

Διασώζονται  τέσσερις νερόμυλοι, που η κατασκευή τους χρονολογείται από την ίδρυση του χωριού, οι δύο από τους τέσσερις μύλους διατηρούνται σε άριστη κατάσταση και λειτουργούν. Ένα μεγάλο μέρος του Δήμου υδρεύεται από πηγές που βρίσκονται πλησίον του ποταμού Κάναλη, ο αρχαίος Ιλισός ,μικρός χείμαρρος νότια του Αυλωναρίου. Το όνομα του είναι φράγκικης προέλευσης canale-κανάλι-Κάναλης. Κατά άλλη διάχυτη προφορική παράδοση των κατοίκων, ο χείμαρρος πήρε το όνομα του από την τουρκική λέξη “καν”  που σημαίνει αίμα : καν+ Αλής = Κάναλης, δηλ. ποτάμι που ποτίστηκε από  το αίμα των ραγιάδων από  τον αιμοβόρο Αλή, στρατηγό του Μωάμεθ Βʼ που το 1470 στη διάρκεια της πολιορκίας της Χαλκίδας,επέδρασε στην  περιοχή και έκανε τρομερές σφαγές στον Αυλώνα και τα περίχωρα. Πηγάζει από το Καλλιμάνη  (νότια κορυφή του όρους Οκτωνιά) και χύνεται στο Νηλέα ποταμό πριν από την γέφυρα του Αυλωναρίου  Μέχρι το 1955 τα νερά του κινούσαν τέσσερις νερόμυλους.

 

 

 

Αξίζει να σημειωθεί ως  σημαντικό αξιοθέατο της περιοχής  τα αρχοντικά του χωριού , τα οποία είναι χτισμένα με πολύ μάρμαρο και πέτρα ,με σιδερένια κιγκλιδώματα και με σπάνιες τοιχογραφίες στο εσωτερικό τους.

 

 

Πνευματικό Κέντρο. ʽʼ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΖΕΜΗΣ ʽʼ

 

Ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 2002. Σκοπός του ιδρύματος είναι η ανάπτυξη του Πνευματικού, Μορφωτικού και Πολιτιστικού επιπέδου των κατοίκων  του Δήμου Αυλώνος.

Η επίτευξη του ανωτέρου σκοπού  επιδιώκεται με :

α) τη δημιουργία βιβλιοθήκης ,

β) τη διοργάνωση ημερίδων και διαλέξεων για επιστημονικά, μορφωτικά και πολιτιστικά θέματα, καθώς και για τοπικά και κοινωνικά ζητήματα,

γ) τη διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων,

δ) την έκδοση βιβλίων και εντύπων

ε) τη καθιέρωση επάθλων για την ανάπτυξη της ευγενικής άμιλλας

στ) τη δημιουργία λογοτεχνικών και ποιητικών ομάδων και εργαστηρίων εικαστικών τεχνών, αλλά και εν γένει ομάδων που η λειτουργία τους συνάδει με την επίτευξη του ανωτέρου σκοπού και

ζ) την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών , οι οποίες επιταχύνουν τις διαδικασίες

προς την κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας .

 

 

 

 

Δημόσιες υπηρεσίες

 

Διαθέτει  Δημοτικό , Γυμνάσιο και Λύκειο που στεγάζονται σε δημόσιο οίκημα .

Στο προαύλιο χώρο τους έχει στηθεί η προτομή του ήρωα καθ. Παν. Κούκη, εφέδρου  Υπ/γου που έπεσε ηρωικά στη Μ. Ασία  το 1922.Επίσης στον Δήμο υπάρχουν Αγροτικό Ιατρείο, Ειρηνοδικείο , Αστυνομικός Σταθμός ,  γραφείο Γεωργικής Ανάπτυξης, και ταχυδρομείο.

 

 

 

 

Οικισμός Χάνια Αυλωναρίου

Κάτοικοι: 170

 

Απέχει από το Αυλωνάρι 1χλμ. Πήρε την ονομασία του από τα πρώτα  σπίτια που κτίστηκαν το 1888 με τη δημιουργία της αμαξωτής οδού Αλιβερίου- Κύμης και που χρησιμοποιήθηκαν  σαν πανδοχεία για τους ταξιδιώτες της εποχής και για το σταυλισμό  των ζώων για τις άμαξες. Στον οικισμό σώζεται ακέραιος ο τρισυπόστατος βυζαντινός ναός του Αγίου Δημητρίου.

Οικισμός Λοφίσκος

Κάτοικοι:338

 

Ο γραφικός οικισμός Λοφίσκος του Δήμου Αυλώνος πήρε το όνομα του από την υφή του εδάφους της περιοχής ενώ πριν λεγόταν Μπούζι. Από το χωριό αυτό μέχρι την Κάρυστο οι κάτοικοι μιλούσαν αρβανίτικα, αυτό δικαιολογείται από το ότι είχαν εγκατασταθεί εδώ κατά τον 14ο αιω. Αρβανίτες, που μετοίκησαν από την Αττική, γεγονός που δικαιολογεί και την παλαιά  του ονομασία  Μπούζι.

Ο οικισμός είναι εύφορος και παράγει πολλών ειδών γεωργικά προιόντα.

 

 

 

Oικισμός Δάφνη

Κάτοικοι: 248

 

Πρώην Βαρυπόμπη


Η πρώτη οίκηση του χωριού έγινε  επί τουρκοκρατίας σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από τη σημερινή. Κατά την περίοδο της επανάστασης του1821 πυρπολήθηκε από τους Τούρκους και οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν για να κτίσουν το χωριό στη σημερινή του τοποθεσία. Κατά το 1830 είχε οκτώ οικογένειες και ανήκε στο Δήμο Δυστίων με έδρα το Αυλωνάρι. Λείψανα του πυρποληθέντος χωριού διασώζονται μέχρι σήμερα στην τοποθεσία  που ονομάζεται “Παλαιοχώρι”. To νέο χωριό ονομάστηκε Βαρυπόμπι , την ονομασία αυτή την διατήρησε μέχρι το 1963 που μετονομάσθηκε  σε  “Δάφνη”. Καθολικά: η κοίμηση της Θεοτόκου.Ανοικοδομήθηκε πάνω στα θεμέλια μικρού βυζαντινού ναού και αυτός στα θεμέλια αρχαίου ειδωλολατρικού ναού της θεάς Αρτέμιδας. Στον περίβολο της εκκλησίας σώζονται σήμερα μεγάλοι ογκόλιθοι πελεκητοί από μάρμαρο, επιστύλια και δύο σπόνδυλοι, λείψανα του αρχαίου ειδωλολατρικού ναού της αρχαίας Αρτέμιδας, προς τιμήν της οποiας γίνονταν τα “Αρτεμίσια”. Εδώ ήταν το τέρμα των αρματοδρομιών, που είχαν ως αφετηρία την Ερέτρια. Το ότι ήταν το τέρμα το μαρτυρεί και η επιγραφή που βρέθηκε στον ανατολικό λόφο του χωριού, όπου κοντά ήταν το γυμναστήριο των Ταμυνών. Η  επιγραφή  που είναι μαρμάρινη παρέχει πλήρη στοιχεία για τη διοργάνωση και τέλεση κλασικών αγώνων στίβου, μουσικών και ποιητικών, κατά την γιορτή των Αρτεμισίων. Ο σημερινός ναός γιορτάζει  στις 23 Αυγούστου. Για να χτιστεί στο χώρο αυτό κατεδαφίστηκε ο παλαιός ναός ,κτίσμα της Τουρκοκρατίας, και επάνω του οικοδομήθηκε  ο σημερινός ναός. Κατά την εκσκαφή του χώρου βρέθηκαν πολλά οστά  και οικοδομικό υλικό από πωρόλιθους, που σκεπάστηκαν από το τσιμέντο της αυλής. Φαίνονται  μερικοί στο νότιο άκρο της αυλής του ναού Βρέθηκε ακόμη ένα μαρμάρινο  επίθημα που είναι εντοιχισμένο στο δυτικό τμήμα του περιβόλου του ναού. Ο παλαιός ναός που κατεδαφίστηκε  είχε ημικυλινδρική  στέγη και δάπεδο  πιο χαμηλό από την επιφάνεια του εδάφους. Είχε ένα  εξαίρετης τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο. Τμήματα του  που σώζονται ακόμη είναι: Τα λυπητερά στο τέμπλο του ναού <<Κοίμησις της Θεοτόκου >>, το Βημόθυρο και το κάτω τμήμα του Δωδεκάορτου στο τέμπλο του νεκροταφειακού ναού <<Αγ.Ιωάννης ο Πρόδρομος>>.

 


ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ » ΟΤΑ - ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ » ΔΗΜΟΙ


id: 68818

URL URL: https://www.wiw.gr:443/greek/aliveri_municipality_of_kimi_aliveri/
ΑΝ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ.