ΔΗΜΟΣ ΒΟΙΟΥ

ΣΙΑΤΙΣΤΑ, 50300 ΝΟΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
Tel: 24653-50100 24650-21280
Fax: 24650-23270
Web Site: http://www.dimosvoiou.gr

Βόιο η άγνωστη πλευρά της Δυτικής Μακεδονίας

Στο δυτικό μέρος του Νομού Κοζάνης και σε απόσταση περίπου 25 χιλιομέτρων από την πόλη της Κοζάνης βρίσκεται ο Δήμος Βοϊου . Η ιστορία του τόπου χάνεται στα βάθη των αιώνων και η ονομασία έρχεται από πολύ παλιά. Αρχαίοι Έλληνες γεωγράφοι, όπως ο Στράβων, με αυτό το όνομα χαρακτήριζαν ολόκληρη την Πίνδο, αναφέροντας πως το Βόιο είναι ένα μακρύ βουνό που τερματίζει στη γη της Αιτωλίας. Πολύ αργότερα, όταν οι Ευρωπαίοι εξερευνητές ταξίδευαν για να χαρτογραφήσουν την άγνωστη, σκοτεινή και κατακτημένη από τους Οθωμανούς Ελλάδα, ανέφεραν στα γραπτά τους ότι το Βόιο τους είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, εξαιτίας του πλήθους και της ιδιαιτερότητας των κορυφών του

Πόρτα της Πίνδου, το Βόιο σε οδηγεί στην απαρχή των ψηλών βουνών, των παραδοσιακών οικισμών και των μεγάλων ποταμών. Ο μεγαλύτερος ποταμός της Ελλάδας, ο Αλιάκμονας, διασχίζει όλο το Δήμο και σε πολλά σημεία δημιουργεί παραποτάμιες περιοχές απαράμιλλου κάλλους Από την ξακουστή κοιλάδα του «Μεσιού Νερού» στο Μπούρινο, μέχρι την κορυφή του Βοϊου, «Ζουπανιώτικο Αηλιά (1.810μ.)», μαγευτικές διαδρομές με κινηματογραφικές εναλλαγές τοπίου σε προκαλούν να τις εξερευνήσεις . Τα Όντρια όρη που δεσπόζουν στην περιοχή, εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες με καταπληκτικά φυσικά τοπία, πολύμορφα βράχια, μοναδική χλωρίδα και πανίδα. Το σκηνικό συμπληρώνουν τα πέτρινα γεφύρια και τα πετρόκτιστα χωριά που σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των βουνών χάνονται στο πράσινο της φύσης και στο γαλάζιο τ΄ ουρανού.

Τα ενθύμια του παρελθόντος, τα πολλά και σημαντικά εκκλησιαστικά και κοσμικά μνημεία δημιουργούν μια διαδρομή πολιτισμού που καθηλώνει. Τέλος τα αναρίθμητα πατροπαράδοτα έθιμα αποτελούν ένα συναρπαστικό σύνολο εικόνων, γεύσεων και συναισθημάτων . Παλιοί θρύλοι , ιστορίες και μνήμες συνθέτουν το μύθο του Δήμου Βοΐου.

Ο Καλλικρατικός Δήμος Βοϊου με έδρα τη Σιάτιστα και ιστορική έδρα τη Νεάπολη, ένωσε πέντε δημοτικές ενότητες με διαφορετικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν ποικιλία εικόνων, προς εξερεύνηση του επισκέπτη.

Η Σιάτιστα πόλη αρχοντική με πλούσια παράδοση και ιστορία φυλάσσει στα σοκάκια της τα ξακουστά αρχοντικά της και υπόσχετε πλούσιες πολιτιστικές και γευστικές διαδρομές στον επισκέπτη

Οι ρίζες της Ιστορίας της Νεάπολης φτάνουν στην εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Με μια πρώτη ματιά η περιοχή της Νεάπολης δεν εκδηλώνει την ομορφιά και τα μυστικά της. Βαθιές κοιλάδες, οργιώδη δάση και ορμητικοί ποταμοί την περικυκλώνουν, με τον ποταμό Αλιάκμονα να κυριαρχεί στο τοπίο της

Ένας γίγαντας στην καρδιά της Δ. Μακεδονίας, το βουνό των μεγάλων αντιθέσεων και των απόκρημνων μονοπατιών , το όρος Άσκιο ή Σινιάτσικο (2111) όπου το μεγαλύτερο τμήμα του ανήκει στο δίκτυο Natura 2000, έδωσε το όνομά του στη Δημοτική Ενότητα που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Βοΐου.

Η Δ.Ε Τσοτύλιου είναι ένα γραφικότατο κομμάτι του Βοΐου. Σε υψόμετρο από 600 έως 1.100 μέτρα φωλιασμένος ανάμεσα στις οροσειρές Σινιάτσικο - Μπούρινο και Βόιο - Σμόλικα ξεδιπλώνει τις αμέτρητες πλαγιές και τις χαράδρες του σε ένα πανέμορφο τοπίο

Τέλος ο Πεντάλοφος χτισμένος πέτρα πέτρα μοιάζει να μην τον άγγιξε το πέρασμα του χρόνου

Η ιστορία του τόπου χάνεται στα βάθη των αιώνων και η ονομασία έρχεται από πολύ παλιά. Αρχαίοι Έλληνες γεωγράφοι, όπως ο Στράβων, με αυτό το όνομα χαρακτήριζαν ολόκληρη την Πίνδο, αναφέροντας πως το Βόιο είναι ένα μακρύ βουνό που τερματίζει στη γη της Αιτωλίας. Πολύ αργότερα, όταν οι Ευρωπαίοι εξερευνητές ταξίδευαν για να χαρτογραφήσουν την άγνωστη, σκοτεινή και κατακτημένη από τους Οθωμανούς Ελλάδα, ανέφεραν στα γραπτά τους ότι το Βόιο τους είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, εξαιτίας του πλήθους και της ιδιαιτερότητας των κορυφών του.

Οι πέντε διαφορετικές σε χαρακτηριστικά δημοτικές ενότητες συνθέτουν την ιστορία του Δήμου Βοϊου

Δ.Ε ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ

Σιάτιστα (έδρα του Δήμου Βοϊου) – Μικρόκαστρο –Παλαιόκαστρο – Δαφνερό

Η Σιάτιστα είναι δημιούργημα των χρόνων της οθωμανικής κατάκτησης. Είναι η πόλη των πραματευτάδων και της γούνας , των μεγαλοπρεπών αρχοντικών (περίπου 100) και των πολλών εκκλησιών. Η πόλη με τα δυο καμπαναριά που σηματοδοτούν τους δυο οικισμούς- Χώρα και Γεράνεια. Δυο πολεοδομικά σύνολα, με σημαντικά μνημεία, εκκλησιαστικά και κοσμικά, τα οποία μαρτυρούν την οικονομική-πολιτισμική ακμή της, που έφτασε στην κορυφή της, τον 18^ο κα 19^ο αιώνα . Οι εμπορικές συναλλαγές με τη Δυτική Ευρώπη επιφέρουν ουσιαστικές αλλαγές στο βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της. Από την πρώτη κιόλας ματιά έχεις την αίσθηση, ότι κρύβει κάτι παραπάνω από τις συνηθισμένες πόλεις, κάτι που θέλει χρόνο για να το ανιχνεύσεις και να το κατανοήσεις. Το σίγουρο είναι πως η Σιάτιστα σε κατακτάει από την πρώτη κιόλας επίσκεψη. Κι όσο επιστρέφεις εδώ, τόσο σου ανοίγεται και σου ξεδιπλώνει τα πολύτιμα μυστικά της. Στους πρόποδες του Βούρινου, το Παλαιόκαστρο, μετράει μνήμες από την Παλαιολιθική εποχή ακόμα. Χτισμένο σε οροπέδιο με την ενέργεια του Αλιάκμονα να το δροσίζει, το Δαφνερό μοιάζει να βρίσκεται εκτός χάρτη. Το Μικρόκαστρο πήρε το όνομά του από το Κάστρο (σήμερα μόνο ερείπια), στην κορυφή του λόφου Καστράκι. Ο θρύλος λέει, πως όποιος περνούσε από δω, κολλούσε κι έμενε για πάντα. Κι αυτό είναι σίγουρα το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Σιάτιστας και των γύρω χωριών.

Δ.Ε ΑΣΚΙΟΥ

Εράτυρα-Καλονέρι-Νάματα- Γαλατινή, Πελεκάνος και Σισάνι

Το όρος Άσκιο ή Σινιάτσικο ( 2.111μ), είναι από τα πιο σημαντικά βουνά του Νομού Κοζάνης. Βραχώδες στην ανατολική και νότια πλευρά ( Σιάτιστα, Γαλατινή, Εράτυρα). Πράσινο στα δυτικά (Νάματα, Σισάνι). Oι κορυφές του (μια έκταση 79.300 στρεμμάτων) είναι ενταγμένες στο δίκτυο προστασίας NATURA 2000. Χάρη στην πλούσια πολιτιστική, θρησκευτική και γαστρονομική της παράδοση, η περιοχή του Ασκίου, αναδεικνύεται σε σημαντικό τουριστικό προορισμό της Δυτικής Μακεδονίας. Η Εράτυρα, κλασικό δείγμα αρχοντικής μακεδονίτικης πολιτείας, εξελίσσεται σε κτηνοτροφικό και γεωργικό κέντρο με σημαντική αμπελουργική παραγωγή- και βυρσοδεψία. Η Γαλατινή κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια, όπως μαρτυρούν τα απομεινάρια ενός φρουρίου στη θέση Καστρέλλι. Oι κάτοικοι της, έχουν συνδέσει το όνομά τους με τους εθνικούς αγώνες, ιδιαιτέρως με τον Μακεδονικό Αγώνα. Τα Νάματα φημίζονται για το εξαιρετικό τους κλίμα. Σε υψόμετρο 1320 μέτρων, φυσάει πάντα, άλλος αέρας. Το Σισάνι ήταν, κατά τον 11^ο αιώνα, το θρησκευτικό κέντρο του Βοίου. Τα ίχνη αυτής της εποχής καθρεφτίζονται στα ερείπια της παλιάς μητρόπολης και στα στις πολύτιμες αγιογραφίες που διασώζονται. Με ορατές τις μνήμες σε κάθε βήμα, το Άσκιο δεν είναι απλώς ένα σύμπλεγμα πανέμορφων χωριών, είναι ένα μάθημα πολιτισμού, ιστορίας και φυσικού κάλλους.

Δ.Ε ΝΕΑΠΟΛΗΣ

Αλιάκμονα, Περιστέρα, Δρυόβουνο, Σήμαντρο,Σκαλοχώρι,Βροντή,Τραπεζίτσα, Μεσόλογγος, Πολύλακκος, πεπονιά, Αηδονοχώρι, Καλλιστράτι, Πυλωρίου, Χειμερινό, Πλατανιά, Σήμαντρο, Στέρνα, Βελανιδιά, Κρυονέρι, Λευκοθέα, Ασπρούλα, Χορηγού,

Δεν είναι απλώς μια σύγχρονη κωμόπολη- θυμίζει περισσότερο αστικό κέντρο, παρά παραδοσιακό οικισμό. Είναι το αγροτικό και οικονομικό κέντρο του Δήμου Βοίου. Χτισμένη σε υψόμετρο 680 μέτρα, η Νεάπολη διασχίζει του αιώνες, διατηρώντας αναλλοίωτη την ιστορική της αξία, από τα νεολιθικά χρόνια στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου κι από το Βυζάντιο στους Παγκόσμιους Πολέμους και στο σήμερα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ονομαζόταν «Λειψίστα» και ήταν το Διοικητικό - Στρατιωτικό - Οικονομικό κέντρο της Επαρχίας Ανασελίτσας (Βοΐου)- όλοι οι μπέηδες της περιοχής εδώ είχαν την έδρα τους. Φημίζεται για το εύκρατο κλίμα της και την φυσική της υπεροχή. Απέραντα πυκνά δρυοδάση και ποτάμια συνθέτουν ένα μαγικό σκηνικό. Ο Αλιάκμονας κυριαρχεί στο τοπίο. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων (πρόσφυγες οι περισσότεροι από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία) είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία και το εμπόριo. Στον τομέα του αθλητισμού, η Νεάπολη (με 3 Αθλητικούς Συλλόγους και γήπεδο ποδοσφαίρου ) έχει δοξαστεί αμέτρητες φορές από τις διακρίσεις των «παιδιών» της. Με έντονο λαογραφικό και θρησκευτικό ενδιαφέρον, θρύλους και μύθους που εξάπτουν την φαντασία των επισκεπτών και πλούσια γαστρονομική παράδοση, η Νεάπολη και όλα τα γύρω χωριά, συνθέτουν έναν ταξιδιωτικό προορισμό, ιδανικό για καλοκαινές και χειμερινές εξορμήσεις.

Δ.Ε ΤΣΟΤΥΛΙΟΥ

Aγιάσμα, Άγιος Θεόδωρος ,Αχλαδέα, Κοιλάδιον, Άγιοι Ανάργυροι, Ανθούσα ,Τριάδα,

Ανθοχώριο ,Παρόχθιο ,Φυτώκιο, Αυγερινός, Βουχωρίνας, Βροντή, Απιδέα, Λευκάδι, Δαμασκηνιά, Δάφνη, Διχείμαρρου, Δραγασιά, Ζώνη, Κλεισώρεια, Κορυφή, Κριμήνι, Λικνάδες, Λεύκη, Λούβρη, Λουκόμι, Μόρφη, Ομαλή, Γλυκοκερασιά, Πλακίδα, Πολυκαστάνου, Ροδοχώρι, Σταυροδρόμι, Χρυσαυγή

Κέντρο Ελληνισμού κατά την τουκροκρατία, διαθέτει και σήμερα τα πλεονεκτήμα μιας ιστορικής, αλλά και σύγχρονης, κωμόπολης. Το 1871 ιδρύεται το ιστορικό γυμνάσιο από τη Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα Κωνσταντινουπόλεως και το 1873, το Γυμνάσιο-Οικοτροφείο, γνωστό ως Τσοτύλειος Σχολή- βρισκόταν υπο την αιγίδα του Πατριαρχείου Φημίζεται, όμως, και για άλλες ιστορικές πρωτοπορίες: εδώ έδρασαν οι πρώτες αντιστασιακές ομάδες Εαμικών και μη, κατά της ιταλικής κατοχής- οι Ιταλοί αντέδρασαν πυρπολώντας το χωριό στις 28 Μαρτίου 1843. Το περίφημο Σαββατιάτικο παζάρι, γνωστό στο παρελθόν ως «Καρί Παζάρ», θυμίζει αγορές άλλων εποχών. Το Μουσείο Παλαιοντολογίας, με σπάνια απολιθώματα και ορυκτά είναι κι αυτό ένα ακόμα ισχυρό ταξιδιωτικό πλεονέκτημα της περιοχής. Το «Γυμνάσιο- Οικοτροφείο» και η εβδομαδιαία αγορά έδωσαν στην περιοχή τη δυνατότητα να αυξηθεί πληθυσμιακά και να μετατραπεί σ’ ένα αξιόλογο πνευματικό και οικονομικό κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας. Και φυσικά διατηρεί την αίγλη αυτή ως σήμερα- χάρη στις υποδομές του παραμένει κόμβος (διοικητικός-εκπαιδευτικός) της ευρύτερης περιοχής. Μιας περιοχής που ξεχωρίζει ως αρχιτεκτονικός θησαυρός- τα παραδοσιακά πετρόχτιστα χωριά είναι έργα τέχνης.

Δ.Ε ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ

Βυθός-Δίλοφο-Αγία Σωτήρα-Μόρφη-Πολυκάστανο-Δαμασκηνιά

Καθρέφτης ιστορίας και πολιτισμού, ο Πεντάλοφος, διατηρεί ζωντανές τις μνήμες από την αρχαιότητα ως τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, το θρυλικό Ζουπάνι (έτσι το έλεγαν τότε), ήταν το πιο σημαντικό κεφαλοχώρι της Βορειοανατολικής Πίνδου. Εδώ είχε το ορμητήριό του ο Παύλος Μελάς και από εδώ ξεκίνησε στις 4 Σεπτέμβρη του 1904, για την τρίτη και τελευταία εξόρμησή του στη Δ. Μακεδονία, εναντίον των Βούλγαρων επιδρομέων. Από δώ ανηφόριζαν για το μέτωπο οι γυναίκες τις Πίνδου, φορτωμένες πυρομαχικά, κι εδώ επέστρεφαν κουβαλώντας τραυματίες. Οι θρυλικοί Ζουπανιώτες μάστορες της πέτρας, ταξιδεύουν, διαδίδοντας την τέχνη τους και κάνοντας το χωριό τους διάσημο σε πολλά μέρη της Ελλάδας και του κόσμου. Οι «μαστροκαλφάδες» κατασκευάζουν μοναδικά στολίδια της Μακεδονικής αρχιτεκτονικής. Η τέχνη τους είναι αποτυπωμένη παντού: σε αρχοντικά, εκκλησίες και μοναστήρια, καμπαναριά, καλντερίμια, περίτεχνες βρύσες και γεφύρια. Τα «Μαστοροχώρια» του Βοίου είναι πολιτισμικοί θησαυροί. Είναι τοπία μυστικά και ανεξερεύνητα, για όλους όσοι αναζητούν νέες συγκινήσεις και περιπέτειες. Οι ανήσυχοι ταξιδιώτες θα ανακαλύψετε εδώ πάνω, νέες «πηγές ζωής κι ενέργειας».

Το Βοϊο αυτό ο τόπος ο ξεχωριστός , δεν περιγράφει την ομορφιά του, καλεί τον επισκέπτη για να την αποδείξει. Διαδρομές πολιτισμού, φύσης και γεύσεων περιμένουν να τις αποκαλύψετε

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ –ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ

Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια του Βοϊου ορίζουν τις υψηλές αποτιμήσεις των κατοίκων για περισσότερο από τρεις αιώνες. Αν εξαιρέσουμε τον μεσοβυζαντινός ναός Σισανίου που εντάσσεται στη σειρά των μεγάλων επισκοπικών ναών, που κτίσθηκαν στο χώρο της Μακεδονίας τον 11ο αι., και ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης, πιθανότατα τρουλαίας βασιλικής με διμερή παραβήματα, νάρθηκα και εξωνάρθηκα, οι άλλες εκκλησίες και μοναστήρια του Βοϊου χρονολογούνται από τα τέλη του 16ου αιώνα . Το πλήθος των ναών διασώζει την εργασία των καλύτερων μαστόρων της εποχής τους. Βασιλικές ογκώδεις, θολοσκεπείς, μονόχωροι ναοί περικλείουν στο σεμνό κέλυφος τους κορυφαία δείγματα διακόσμησης. Τα καλύτερα εργαστήρια κάθε εποχής δημιουργούν τοιχογραφίες, εικόνες ασημικά και επιχρυσωμένα ξυλόγλυπτα που καθορίζουν το χώρο λατρείας των Βοϊατων.

Ξεκινώντας μια θρησκευτική διαδρομή από το μοναστήρι της Παναγίας Μικροκάστρου, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, γνωστό ως ''ιερά Μονή της Παναγίας εν Τσιαρουσίνω'', με το ναός χτισμένο το 1797 και φτάνοντας στο ιστορικό μοναστήρι της Αγίας Τριάδας στο Βυθό, του οποίου η ανοικοδόμηση άρχισε το 1779 και ολοκληρώθηκε το 1797, οι πιστοί θα έχουν την ευχαρίστηση να επισκεφτούν πληθώρα χώρων λατρείας με αναμμένο ακόμη το κερί της πίστης και της ταπεινότητας.

Αξίζει να επισκεφτείτε

Αγία Παρασκευή Σιάτιστας 16^ος αιώνας , Άγιος Γεώργιος, στο κέντρο της Εράτυρας, Άγιο Δημήτριο Κορυφής ,που ο Κοσμάς ο Αιτωλός θεμελίωσε το 1777 (η σημερινή επιβλητική εκκλησία είναι του 1912), Στην πλατεία του Δρυόβουνου βρίσκεται ο Άγιος Μηνάς. Στον λόφο του Γολγοθά, στην εκκλησία του Αγίου Λογγίνου (ο Ρωμαίος αξιωματικός που φρουρούσε το σώμα του Εσταυρωμένου βαφτίστηκε χριστιανός) τελείται κάθε Μεγάλη Παρασκευή η αναπαράσταση της Αποκαθήλωσης. Η τρίκλητη βασιλική του Αγίου Αθανασίου, δεσπόζει στην κεντρική πλατεία του Πενταλόφου- δοξάζει τον Άγιο που έσωσε, σύμφωνα με τον θρύλο, τους ντόπιους, από την πανούκλα. Ο Ναός του Αγίου Αχιλλείου, είναι ένα λαμπερό δείγμα αρχιτεκτονικής (Ζουπανιώτες χτίστες)και αγιογραφικής τέχνης (Χιονιαδίτες ζωγράφοι). Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου Μολόχας, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία ( Αϊ-Λιας ο Ζουπανιώτης)

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα περίτεχνα πέτρινα σκαλιστά εικονοστάσια που βρίσκονται διάσπαρτα στην περιοχή της Δ.Ε Τσοτυλίου τάματα των μαστροκαλφάδων του Βοϊου

ΜΟΥΣΕΙΑ

Ιστορική Παλαιοντολογική Συλλογή Σιάτιστας

είναι Μουσείο με παγκόσμια αίγλη. Τα εκθέματα (μαμούθ, ρινόκεροι, πετρώματα και ορυκτά), επιβεβαιώνουν τον γεωλογικό πλούτο της περιοχής. Στον ίδιο χώρο φιλοξενείται Ο προϊστορικός ελέφαντας του Καλονερίου που ανακαλύφθηκε το 2006. Είναι ένα τμήμα κρανίου υπέργηρου ελέφαντα με ολόκληρους τους χαυλιόδοντες, ηλικίας 125.000 ετών περίπου.

Ώρες λειτουργίας 10,00-14,00 καθημερινά έκτος Δευτέρας

Τηλ 2465022254 , 24650 22800

Παλαιοντολογική Συλλογή Τσοτυλίου στην είσοδο του Δημαρχείου

Τηλ 2465 3 50101 -50 100

Εκκλησιαστικό

είναι κι αυτό ένα Μουσείο με διεθνή ακτινοβολία, θα ανακαλύψετε πολύτιμες εικόνες και κειμήλια, με θρησκευτικό, λαογραφικό αλλά και εικαστικό ενδιαφέρον (η «Αποκάλυψη» του Θεόδωρου Πουλάκη, του 18ου αιώνα- το κάλυμμα Ευαγγελίου, το οποίο συνοδεύεται από κείμενο του 1590).

Τηλ 24650 21 204

Λαογραφικό Μουσείο Εράτυρας

Οι επισκέπτες στο μουσείο μπορούν να αντιληφθούν τη ζωή και την τέχνη που ανθούσε στην Εράτυρα. Φωτογραφίες, σχέδια και κείμενα, συμπληρώνουν τη συνοπτική εικόνα μιας ζωής που χάθηκε ανεπιστρεπτί

ώρες λειτουργίας με συνεννόηση

Τηλ 2465031385

Στο εκκλησιαστικό – λαογραφικό μουσείο του Καλλιστρατίου

υπάρχουν Ιερά σκεύη κι εκκλησιαστικά βιβλία, που χρονολογούνται από το 1813.

Τηλ 6977977349

Λαογραφικό Μουσείο του Χορηγού

οι στόφες (παραδοσιακές γυναικείες φορεσιές), τα υφαντά και τα γεωργικά εργαλεία μας ταξιδεύουν στο χθες.

τηλ 6974342354

Λαογραφικό μουσείο του Αυγερινού

Το Λαογραφικό μουσείο του Αυγερινού που ιδρύθηκε από το σύλλογο Γυναικών Αυγερινού με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων του Αυγερινού και με την προσφορά τους σε παλιά αντικείμενα και πολλές παλιές φορεσιές , του οποίου τα εγκαίνια έγιναν στις 15 Αυγούστου 2013, είναι το στολίδι του χωριού .

Στο μεγαλοπρεπές κτήριο του άλλοτε Δημοτικού Σχολείου του Αυγερινού βλέπουμε να ξετυλίγεται η ιστορία του χωριού , οι συνήθεις και οι ασχολίες των κατοίκων . Στην είσοδο βλέπουμε Εκκλησιαστικά είδη και σχολικά αντικείμενα, προχωρώντας μας υποδέχονται κούκλες με τοπικές αρχοντικές φορεσιές σε βιτρίνα , στη συνέχεα βλέπουμε επαγγελματικά είδη και εργαλεία, αντικείμενα και ενδυμασίες που χρησιμοποιούσαν για την υλοτομία και Κτηνοτροφία, ένα δωμάτιο αναπαράστασης της κρεβατοκάμαρας με τις ντουλάπες και τα παλιά στρωσίδια.

Ένα άλλο δωμάτιο με όλες τις ασχολίες των γυναικών , πλυσταριό, μαγειρείο , ράφια με σουπιέρες , τσιότρες , κανάτες , μπρίκια , αντικείμενα υφαντικής (αργαλειός κ.λ.π )

Τέλος στο ίδιο δωμάτιο μπορεί κάποιος να ξεκουραστεί δίπλα στο τζάκι με το λυχνάρι , το λουξ και ο φεγγίτης και άλλα πολλά , και να αισθανθεί σαν να ζει στα παλιά.

Προχωρώντας θα δει αναπαράσταση από παλιό παντοπωλείο με τη ζυγαριά και πολλά παλιά είδη που πουλούσαν .

Τέλος χρέος τιμής στο δημοτικό σχολείο μια αίθουσα αφιερωμένη στο παλιό δημοτικό σχολείο με τα θρανία και τους χάρτες του και ότι άλλο παλιό διασώζεται.

Τηλέφωνα επικοινωνίας 6972442110 και σταθερό 2468071298

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Η πόλη της Σιάτιστας διασώζει τον μεγαλύτερο αριθμό Αρχοντικών κυρίως του 18^ου αιώνα, είναι πολυτελείς κατασκευές, απόδειξη μοναδικού πλούτου αλλά και αντικειμενικές ενδείξεις όρων ασφάλειας αμυντικού χαρακτήρα που λειτούργησαν αποτελεσματικά σε κάθε επιβολή εναντίον της πόλης. Η διακόσμηση τους, οι ξυλόγλυπτες οροφές, οι ζωγραφισμένες μουσάντρες, οι αρχαιοελληνικές παραστάσεις και οι όψεις της Πόλης στην τοιχογράφηση τους είναι προσκλήσεις της κατανόησης του επισκέπτη. Μικρό αριθμό αρχοντικών συναντούμε και στην πόλη της Εράτυρας . Ανεβαίνοντας στο άνω Βοϊο οι κατοικίες αλλάζουν αρχιτεκτονική κτίζονται από πέτρα, που είναι άφθονη στην περιοχή και είναι πιο λιτές στην όψη και στον εσωτερικό διάκοσμο

Τα ορεινά παραδοσιακά πετρόκτιστα χωριά, χαρακτηριστικό γνώρισμα του Βοΐου, αποτελώντας ένα οργανωμένο οικιστικό και πολιτιστικό ιστό προς εξερεύνηση του επισκέπτη. Ενδεικτικά αναφέρουμε το Κριμήνη, το Ροδοχώρι , τον Πεντάλοφο και το Βυθό

Ώρες λειτουργίας για επίσκεψη σε Αρχοντικά της Σιάτιστας :Καθημερινά ώρες Μουσείων έκτος Δευτέρας τηλ 24650 22254 και 22800

Μια πόλη ντυμένη στη γούνα

Η επεξεργασία και το εμπόριο των γουναρικών στη Σιάτιστα άρχισαν, σύμφωνα με την παράδοση, στο τέλος του 16ου αιώνα. Οι πραματευτάδες με τα καραβάνια τους μετέφεραν τα γουναρικά στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, αφού πρώτα τα επεξεργάζονταν και τα έραβαν με τα υποτυπώδη εργαλεία της εποχής. Η εμπορική αυτή κίνηση σταμάτησε, όπως είδαμε και παραπάνω με την οικονομική καταστροφή της Αυστρίας, όπου πολλοί Σιατιστινοί διατηρούσαν εμπορικούς οίκους.

Με την εμφανιζόμενη κρίση στην Ευρώπη στις αρχές του 20ού αιώνα μεταναστεύουν πολλοί νέοι στην Αμερική, αρκετοί από τους οποίους ασχολούνται με τη γούνα. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αρκετοί Σιατιστινοί μετανάστευσαν στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, όπου εργάστηκαν είτε ως εργάτες είτε ως έμποροι και σιγά σιγά άρχισαν να μεταφέρουν ένα μέρος της επεξεργασίας της γούνας στη Σιάτιστα, όπου εμφανίζονται και οι πρώτες βιοτεχνίες επεξεργασίας και μεταποίησης αποκομμάτων.

Σήμερα παραμένει κύρια δραστηριότητα των Σιατιστινών η επεξεργασία και το εμπόριο της γούνας και τελευταία άρχισαν να ασχολούνται και με την εκτροφή γουνοφόρων ζώων .

ΦΥΣΗ

Η ομορφιά της φύση του Βοΐου δε περιγράφεται… αποδεικνύεται

Πρόκειται για έναν από τους πιο δασωμένους και πυκνοκατοικημένους Δήμους της Ελλάδας. Μεγάλες εκτάσεις με δάση με ποικίλα δέντρα καλύπτουν τις κοιλάδες και τις πλαγιές των βουνών, ενώ μέσα και γύρω από τα χωριά υπάρχουν πολλά αυτόφυτα οπωροφόρα. Σπάνια μνημεία της φύσης, οι υπεραιωνόβιες βελανιδιές με πιο χαρακτηριστική , το «μεγάλος γέροντας της Βουχωρίνας», όπως τον αποκαλούν οι κάτοικοι , μια βελανιδιά που ξεπερνά τα 600 έτη ζωής τυλιγμένη από μνήμες και θρύλους. Ενδημικά αγριολούλουδα φυτρώνουν σε πολλές περιοχές του Βοΐου, μόνο στην κοιλάδα του «Μεσιού Νερού» υπάρχουν 7 ενδημικά φυτά μοναδικά στον κόσμο. Τα άφθονα σε αριθμό και ποικιλία λουλούδια συντηρούν επίσης πολλά και σπάνια έντομα.

Το Βόιο είναι επίσης από τους πιο γνωστούς μανιταρότοπους στην Ελλάδα με κυρίαρχα είδη τα καλογεράκια, τα βασιλικά, τις κοκκινούσκες, τα ζαρκαδίσια, τις μορχέλες, τα πρόβεια, ενώ υπάρχουν και τρούφες.

Το πλούσιο οικοσύστημα, με εναλλαγές πολλών ειδών δασών, ποταμών, λιβαδιών, βράχων και κατοικημένων περιοχών, συμβάλει στην παρουσία μιας αξιοσημείωτης άγριας πανίδας, και ορνιθοπανίδας . Παράλληλα, έχει καταγραφεί αξιοσημείωτη βιοποικιλότητα σε ερπετά και με τις τεχνητές λίμνες στο Σισάνι, στο Βυθό και στο Βράχο φαίνεται να δημιουργούνται νέοι υδροβιότοποι, μιας και έχουν εμφανιστεί τα πρώτα υδρόβια πτηνά. Στα νερά των ποταμών και των λιμνών ζουν επίσης διάφορα είδη ψαριών.

Τα χωριά του Βοΐου, τα λεγόμενα Καστανοχώρια ή Μαστοροχώρια σχηματίζουν ένα ξεχωριστό σύνολο με μοναδική φύση, παράδοση και αρχιτεκτονική.

Τα Όντρια όρη που δεσπόζουν στην περιοχή, εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες με καταπληκτικά φυσικά τοπία, πολύμορφα βράχια, μοναδική χλωρίδα και πανίδα. Αίσθηση προκαλούν οι παλιοί θρύλοι για τους λάκκους που υπάρχουν εκεί.

Οι Καταρράκτες του Σκοτωμένου Νερού άλλο ένα μνημείο της Φύσης του Βοϊου

Το κλίμα είναι καθαρά ορεινό, με πολύ κρύους Χειμώνες και μικρά σε διάρκεια Καλοκαίρια με συχνές βροχές, κάτι που το καθιστά πολύ υγιεινό και ιδανικό για τη θεραπεία μιας σειράς παθήσεων. Η περιοχή είναι από τις χαμηλότερες σε ρύπανση με άφθονες και υψηλής ποιότητας πηγές.

Η φύση του Βοΐου σας περιμένει να την ανακαλύψετε.

ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΩΡΙΑ

Τα «Μαστοροχώρια» του Βοίου είναι ζωντανά «πέτρινα μουσεία» απολύτως συνυφασμένα με την ομορφιά της φύσης. Οι μάστορες της πέτρας, έχουν σφραγίσει με την τέχνη τους όλη την Μακεδονία, αφήνοντας πίσω τους αξιοθαύμαστα δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής: αρχοντικά, εκκλησίες, καλντερίμια, γεφύρια. Ολόκληρο το Βόιο είναι γεμάτα τέτοιους θησαυρούς-ενθύμια από τον 18^ο αιώνα, τότε δηλαδή που φημισμένοι Μαστροκαλφάδες αλώνιζαν την Ελλάδα και άλλες χώρες, διαδίδοντας την «μαστοριά τους». Περηφανεύονταν μάλιστα πως «Οι Ζουπανιώτες έχτισαν τον κόσμο». Ήταν οργανωμένοι σε σινάφια και συντεχνίες και μιλούσαν τη δική τους γλώσσα, τα Κουδαρίτικα.

Τα Πέτρινα Γεφύρια του Βοΐου

Όταν ο πρωτομάστορας συνομιλεί με τη φύση , τα γεφύρια μοιάζουν προέκταση της.

Το Βόιο αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικές περιοχές της Ελλάδας όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα πέτρινα γεφύρια, τα οποία μάλιστα αναγνωρίζονται ως σπάνιας τέχνης. Εδώ υπάρχουν πάνω από 20 πετρόκτιστα γεφύρια, τα οποία στο σύνολό τους έχουν χτιστεί από ντόπιους μαστόρους. Χτισμένα διάσπαρτα κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, σε μελετημένες θέσεις, το καθένα με τη δική του ιστορία, θρύλους και ταυτότητα. Μονότοξα, δίτοξα, ή πολύτοξα, ποικίλουν σε μορφή και μέγεθος όσο ο Πραμόριτσα γίνεται φαρδύτερος καθώς κατηφορίζει στις χαράδρες του βουνού. Αποτελούν ζωντανά μνημεία της εποχής της ακμάζουσας μετακινούμενης κτηνοτροφίας στη Βόρεια Πίνδο τότε που οι ορεινοί οικισμοί έσφυζαν από ζωή.

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά : του Ανθοχωρίου, της Βελανιδιάς, της Ζούζουλης, του Κοιλαδίου, του Κουσιουμπλή, του Κριμηνίου, του Ντέρη, του Πελεκάνου, της Σβόλιανης, του Τσούκαρη, της Τσούκας – Μόρφης, της Χρυσαυγής, του Βυθού.

ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΒΟΪΟΥ

Έντεκα παλιά μονοπάτια και έντεκα νέες περιπατητικές διαδρομές που χαράχθηκαν ανοίγουν σταδιακά δρόμους όχι μόνο για δεινούς ορειβάτες αλλά και για απλούς περιπατητές, να εξερευνήσουν, να ανακαλύψουν την ιστορία και τις ομορφιές του Βοϊου .

Όλες οι πληροφορίες βρίσκονται στον ιστότοπο http://www.monopatia-pindos.gr

Κοιλάδα «Μεσιού Νερού» στο Μπούρινο

Στην ιδιοκτησία του Δήμου ανήκει το δάσος του Μπουρίνου, η πανίδα και χλωρίδα του Μπουρίνου είναι αντικείμενο μελέτης πολλών επιστημόνων και ειδικά στην κοιλάδα του Μεσιού Νερού. Σε τούτη την κοιλάδα που περιβάλλεται από τις κορφές του Μπουρίνου έχει καταγραφεί ένα πλήθος από σπάνια φυτά και ανάμεσα σ’ αυτά ορισμένα εντελώς νέα για την επιστήμη, για το λόγο αυτό η περιοχή της κοιλάδας έχει ενταχτεί στο καθεστώς προστασίας NATURA 2000 σαν περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους

Τα ομορφότερα δάση βρίσκονται στο σημείο όπου το Άσκιο συνδέεται με τον ορεινό όγκο του βουνού Μουρίκι, στο ύψος των χωριών Σισάνι, Βλάστη και Ναμάτα. Και η πανίδα παρουσιάζει ενδιαφέρον: αρκούδες, λύκοι, ζαρκάδια.

Στην παραποτάμια περιοχή « Νησί », ένα χιλιόμετρο πριν από την Νεάπολη, υπάρχει χώρος αναψυχής με γήπεδο ποδοσφαίρου, ψησταριές και κιόσκια, για πικ-νικ με θέα στον Αλιάκμονα.

Πνιγμένο κυριολεκτικά στα δάση βελανιδιάς και την ποταμίσια ενέργεια, το Ροδοχώρι, φημίζεται και για τα μανιτάρια του. Δίπλα στον Ναό του Αγίου Γεωργίου, υπάρχει μια υπεραιωνόβια βελανιδιά κι ένα πηγάδι το οποίο λειτουργεί ακόμα και σήμερα.

Η τεχνητή λίμνη του Βυθού στο φράγμα του ποταμού Πραμόριτσα, τα δάση του Τάλιαρου πίσω από το Δίλοφο και το πέτρινο γεφύρι της Σβόλιανης αποτελούν τρία ακόμα «μυστικά τοπία».

Το απολιθωμένο δάσος στο Σκαλοχώρι είναι γεωλογικός θησαυρός .

Βυθισμένος κυριολεκτικά μέσα στο όρος Καραούλι ή Σκοπό, ο Βυθός, είναι το «αόρατο» χωριό του Βοίου. Δεν φαίνεται από πουθενά, περικυκλωμένος από θεόρατους βράχους και πυκνή βλάστηση.

Από τα πιο θεαματικές τοποθεσίες, ο Προφήτης Ηλίας, πάνω απο τον Δίλοφο.

Από το Δασύλλιο, ξεκινάει η ονειρική κοιλάδα του Παλιομάγερου- ο μεγαλύτερος παραπόταμος του Πραμόριτσα.

Ανακαλύψτε οπωσδήποτε την Ζαπάτιστα, έναν μαγικό τόπο αναψυχής, κοντά στην Αγία Σωτήρα.

Κοντά στην Δάφνη, ανακαλύψτε τα παλιά μονοπάτια που οδηγούν στην Σχισματιά, όπου αναβλύζει νερό μέσα από βράχο, στην κορυφή του Κλέψιου και στα ερείπια των πέτρινων κάστρων.

Ξεχασμένα μονοπάτια γύρω από τη Ζώνη, οδηγούν σε πανέμορφες τοποθεσίες: στην Τσέρβινγκα, στις σπηλιές των Οντρίων, στη Μήτκα, στο Παλιομανάστηρο, στη Γκουμπλίτσα, στα Καστανοχώρια της Καστοριάς και στην κορυφή των Γούπατων.

Στην θέση Αλώνια, κρυμμένο ανάμεσα στις βουνοκορφές και στα δάση, βρίσκεται το σπουδαίο Μοναστήρι της Αγ. Τριάδας. Του Αγίου Πνεύματος, πλήθος πιστών έρχονται εδώ για να προσκυνήσουν την εικόνα της Αγίας Τριάδας. Θα ακούσετε πολλούς θρύλους, κυρίως, για την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης. Το μοναστήρι μπορεί να φιλοξενήσει 100 άτομα.

Στο χωριό Πελεκάνος, γυρίστηκε ο «Ουρανός» του Τάκη Κανελλόπουλου. Ο ναός του Αγίου Γεωργίου δεσπόζει στην κορυφή του ομώνυμου λόφου. Ανακαλύψτε το δάσος με τα αειθαλή δέντρα και την Κουκούπετρα, έναν ογκώδη μονόλιθο

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΤΕ…

Σε μια διαδρομή πολιτισμού, γνωρίζοντας τα αρχοντικά της Σιάτιστας , τα πέτρινα γεφύρια και χωριά του Βοϊου

Σε μια θρησκευτική διαδρομή στα μοναστήρια και στις εκκλησίες καταλήγοντας ψηλά στο εκκλησάκι του Αϊ Λιά του Ζουμπανιώτικου με την εκπληκτική θέα

Σε μια διαδρομή γεύσεων. Στα πολλά και ποικίλα ταβερνάκι της περιοχής αξίζει να δοκιμάσετε ντόπια κουζίνα, που έχει σαφώς παραδοσιακό χαρακτήρα και συμβαδίζει με το αγροτικό (γεωργικό-κτηνοτροφικό) χαρακτήρα της περιοχής

Σε μια διαδρομή στη φύση στους μύθους και τους θρύλους

Η τεχνητή λίμνη του Βυθού στο φράγμα του ποταμού Πραμόριτσα, τα δάση του Τάλιαρου πίσω από το Δίλοφο και το πέτρινο γεφύρι της Σβόλιανης αποτελούν τρία ακόμα «μυστικά τοπία».

Πίσω από το Βυθό, μεταξύ των τοποθεσιών Στρόζιαβο και Σιουποτίστα, βρίσκεται ένα σπάνιο μνημείο της φύσης, το Σκοτωμένο Νερό. To μονοπάτι που οδηγούσε εκεί είχε ξεχαστεί για πολλά χρόνια ανακαλύφθηκε πρόσφατα.

Στο καταφύγιο του Βουρίνου (Μπουρίνου) για να θαυμάσετε από τη βεράντα την εκπληκτική θέα της κοιλάδας του «Μεσιού Νερού» σταματώντας να ξαποστάσετε και να πιείτε νερό στη βρύση του έρωτα

Τα Παράξενα της Φύσης - Πατημασιές και Ανθρωπόμορφα

Ειδικά στα Όντρια, οι απόκρημνοι βράχοι που παίρνουν ανθρώπινες μορφές είναι πολυπληθείς. Κατά μήκος του μονοπατιού Πεντάλοφος – Δίλοφο λίγο πριν τον Προφήτη Ηλία Διλόφου, στις κορυφές του βουνού Μπουργιάννη, υπάρχει μια σειρά απόκρημνων γκρεμών που μοιάζουν με διάφορες μορφές δεινοσαύρων και αποκαλούνται ως Τερατόμορφοι Βράχοι.

Ανακαλύψτε οπωσδήποτε την Ζαπάτιστα, έναν μαγικό τόπο αναψυχής, κοντά στην Αγία Σωτήρα.

Οι Θεματικές ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ του Βοΐου

Μια καλή ευκαιρία για επίσκεψη στο Βόιο και γνωριμία με τα παραδοσιακά χωριά είναι όταν αυτά έχουν τις θεματικές γιορτές τους.

Θρησκευτικές –Πολιτιστικές εκδηλώσεις

Το σημαντικότερο πολιτιστικό γεγονός του τόπου αποτελεί ο εορτασμός της ημέρας του Δεκαπενταύγουστου στη Σιάτιστα. ένα άκρως συγκινητικό έθιμο που έχει βαθιά τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας : οι καβαλάρηδες με στολισμένα άλογα, ξεκινούν χαράματα για το μοναστήρι της Παναγίας, στο Μικρόκαστρο (12 χιλιόμετρα έξω από την Σιάτιστα), για να προσευχηθούν και να ασπαστούν τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Το μεσημέρι επιστρέφουν στην πόλη, όπου τους περιμένει λαμπρή υποδοχή.

«Κλαδαριές»: Στις 23 Δεκεμβρίου η Σιάτιστα γιορτάζει τα «Κόλιαντα». Μεγάλες φωτιές ανάβουν σε όλη την πόλη και δημιουργούν ένα μοναδικό θέαμα.

Επίσης, στη Σιάτιστα 5 και 6 Ιανουαρίου και στη Γαλατινή την Πρωτοχρονιά τοπικά καρναβάλια, τα Μπουμπουσάρια, όπου μασκαρεμένοι οι κάτοικοι χορεύουν στα σοκάκια για να καλοδεχτούν το νέο χρόνο και να ξορκίσουν το κακό. Στην Εράτυρα το έθιμο γιορτάζεται με παρέλαση των καρναβαλιστών τη δεύτερη ημέρα του χρόνου.

Η Γιορτή Βουνού είναι μια εναλλακτική εκδήλωση του Πολυκάστανου, απλή και αληθινή και εκεί είναι που στηρίζει όλη την ομορφιά της. Για δύο ημέρες στις αρχές του Αυγούστου όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του χωριού ανεβαίνουν στο οροπέδιο του Παλιοκριμηνίου, κατασκηνώνουν εκεί, κάνουν πεζοπορία, κερνούν ντόπια κρεατικά και γίδα βραστή, μαζεύουν τσάι και δροσίζονται σε κρυστάλλινες πηγές.

Ο Τρανός Χορός του Δεκαπενταύγουστου στα Νάματα: ένα τελετουργικό που συμπυκνώνει τις μνήμες του τόπου και τις δοξασίες της βλάχικης φυλής.

Ο Μεγάλος Χορός και το αντάμωμα των απανταχού Βυθινών στις 13 Αυγούστου, στην κεντρική πλατεία (Μάρμαρος) του Βυθού. Στις 21 Νοεμβρίου, γιορτάζει η κεντρική εκκλησία, τα Εισόδια της Θεοτόκου. Την ημέρα αυτή οι ντόπιοι φτιάχνουν το Πατσοτό- συνταγή με ποταμίσιο ψάρι.

«Αποκαθήλωσης του Εσταυρωμένου» σε παρακείμενο λόφο του χωριού Δρυόβουνου του Δήμου Βοϊου, γίνεται κάθε χρόνο τη Μεγάλη Παρασκευή.

Ο Χορός της Ρόκας: από τα γνωστότερα έθιμα της Γαλατινής και του Πελεκάνου,την Τρίτη μέρα του Πάσχα- συμβολίζει τον αποχαιρετισμό των ανδρών που άλλοτε έφευγαν για να δουλέψουν ως χτίστες σε ξένα μακρινά μέρη.

Γιορτή του Δράκου στον Πελεκάνο τέλη Ιουλίου. Πρόκειται για την αναπαράσταση του θερισμού όπως αναφέρεται σ΄ έναν τοπικό μύθο.

Η Δάφνη γιορτάζει τον Οκτώβριο, μαζί με τον πολιούχο της δηλαδή, τον Άγιο Δημήτριο. Το μεγάλο, όμως, αντάμωμα των Δαφνιωτών, γίνεται το πρώτο Σάββατο του Αυγούστου.

Το «Εν Χωναίς Θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ», μια σπάνια γιορτή της Ορθοδοξίας, αναβιώνει κάθε χρόνο στις 6 Σεπτεμβρίου, στο Ναό των Ταξιαρχών, στην Περιστέρα.

Στη Νεάπολη κάθε καλοκαίρι γιορτάζουν τον τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, αλλά και τον «Πολιτιστικό Αύγουστο», με πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Λαϊκό Πανηγύρι στην Ι. Μ. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο Δρυόβουνο, στις 5 και 6 Αυγούστου. Τις ίδιες μέρες σφύζει από κόσμο και η Αγία Σωτήρα.

Ο Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Τραπεζίτσα, γιορτάζει κάθε χρόνο στις 21 Μαίου- για τις εκδηλώσεις φροντίζει ο Πολιτιστικός Σύλλογος.

Η Μόρφη γιορτάζει στις 15 Αυγούστου, μ’ ένα πανηγυρικό γλέντι.

Εκδηλώσεις μνήμης

Αντιστασιακή εκδήλωση για τη μάχη του Φαρδυκάμπου την 1^η Κυριακή του Μάρτη στο χώρο του μνημείου

Απελευθέρωση της Σιάτιστας την 4^η Νοεμβρίου

Εκδηλώσεις στη μνήμη των Ποντίων (19η Μαϊου) από την Εύξεινο Λέσχη Ποντίων Βοίου και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μολόχας- και διήμερο Χορευτικό Φεστιβάλ στα τέλη Ιουλίου

Ετήσιο Μνημόσυνο υπέρ των πεσόντων Μακεδονομάχων στη μάχη της Οσνίτσανης κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα Μάιο στη Δαμασκηνιά

Γιορτές τοπικών προϊόντων

Το Δυτικό Βόιο φημίζεται για την πλούσια και άριστης ποιότητας παραγωγή κάστανου, για αυτό και πολλά από τα ορεινά χωριά του, όπως ο Πεντάλοφος, ο Βυθός, ο Αυγερινός, το Πολυκάστανο, η Ζώνη, η Δάφνη, η Δαμασκηνιά, η Δραγασιά και το Καστανόφυτο, αποκαλούνται ως Καστανοχώρια. Τα κάστανα του τόπου χαρακτηρίζονται για τη γλυκιά τους γεύση και είναι στην ουσία ένα απόλυτα βιολογικό προϊόν, αφού για την παραγωγή τους δεν τυγχάνουν καμίας επεξεργασίας

Το προϊόν με κατοχυρωμένη ονομασία προέλευσης το Βόιο είναι ο μπάτζιος Εκτός από τον μπάτζιο παράγονται και άλλα είδη τυριών σε τοπικά τυροκομεία όπως της Κορυφής, της Γαλατινής και του Δίλοφου, καθώς και τα περίφημα μανούρι στα Νάματα

Πασίγνωστα είναι επίσης τα κρασιά και ιδιαίτερα το «ηλιαστό της Σιάτιστας » και τα δερμάτινα της Σιάτιστας, της Γαλατινής και της Εράτυρας, για τα οποία έχει αναπτυχθεί ένα τεράστιο εμπορικό δίκτυο με χώρες του εξωτερικού. Τα επισκέψιμα κελάρια και τα καταστήματα γουναρικών αφθονούν στην έδρα του Βοΐου.

Στις ημιορεινές περιοχές καλλιεργούνται τριανταφυλλιές και υψηλής ποιότητας όσπρια, όπως φακές και φασόλια, με πιο αντιπροσωπευτικά τα περίφημα φασόλια του Σισανίου και τις φακές της Βροντής.

Με ιδιαίτερη επιτυχία διοργανώνονται τα τελευταία χρόνια στις αρχές του Νοέμβρη οι Καστανογιορτές στη Δαμασκηνιά και στον Πεντάλοφο, όπου τα περίφημα γλυκά κάστανα του Βοΐου έχουν την τιμητική τους και όλο το βουνό έχει ντυθεί με τα υπέροχα φθινοπωρινά του χρώματα. Η προσέλευση του κόσμου είναι αθρόα, τα κάστανα πεντανόστιμα, το κρασί άφθονο, ενώ δεν λείπουν οι παραδοσιακοί χοροί. Επίσης, σε Πεντάλοφο και Βυθό τιμάται εδώ και 200 χρόνια κάθε Καθαρά Δευτέρα το έθιμο με το Πέταγμα των Αερόστατων, συνοδευόμενο από άφθονα νηστίσιμα.

Σήμα κατατεθέν της Χρυσαυγής αποτελεί πλέον η «Γιορτή Μπάτζιου», το παραδοσιακό τυρί του Βοΐου. Η γιορτή διεξάγεται με άριστη οργάνωση στις αρχές του Αυγούστου και περιλαμβάνει εδέσματα που φτιάχνονται με μπάτζιο, αναπαράσταση της παραγωγής του και παραδοσιακούς χορούς.

Μια σειρά άλλων γιορτών που έχουν πλέον εδραιωθεί είναι η Γιορτή Φακής τον Αύγουστο στη Βροντή, η Γιορτή Τσίπουρου στα τέλη του Οκτώβρη στη Μόρφη, η Γιορτή Κρασιού τον Αύγουστο στη Σιάτιστα , αρχές Σεπτέμβρη στον Πελεκάνο στις αρχές του Οκτώβρη στο Αγίασμα, η Γιορτή Μανιταριού και Μπάτζιου στις αρχές του Ιούλη στη Ζώνη, η Γιορτή Τσιγαρίδας στη Μολόχα και η Γουρουνοχαρά στον Αυγερινό, που διεξάγονται την περίοδο των Χριστουγέννων.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ » ΟΤΑ - ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ » ΔΗΜΟΙ

id: 68839